Ik ben single. Al een hele lange tijd! Dat is een keus die ik bewust heb
gemaakt. Ik wil niet gebonden zijn aan iemand, daar word ik nerveus van.
Ik ga niet een relatie beginnen omdat ik niet alleen wil zijn. Ik ga ook niet
een relatie beginnen met iemand omdat hij mij toevallig door een zware
periode heen heeft geholpen, dan zou ik een relatie begonnen zijn uit
schuld gevoel, dat lijkt me niet echt verstandig. Ik ga ook niet ‘toevallig’
in een relatie terecht komen omdat ik ‘toevallig’ veel met hem om ben
gegaan in een bepaalde periode. Wanneer ik in een relatie stap, kies ik
daar echt voor. Dat moet ook wel vind ik. Ik bedoel, natuurlijk gebeuren
dingen spontaan. Je leert iemand ‘toevallig’ kennen en het klikt en
voordat je het weet hang je de hele avond samen rond en kom je erachter
dat je zoveel dingen gemeen hebt en dat jullie allebei gek zijn op
...uhhh....appeltaart?? Je spreekt af, je hebt plezier, je lacht en oeh ...jullie
hebben ook nog diepe gesprekken! Hij begrijpt jou, jij begrijpt hem. Je
voelt elkaar goed aan en alles...tja...’klikt’ gewoon. Geloof me als ik zeg
dat er een heleboel vrouwen zijn die meteen denken dat hij ‘ the one’ is!
“Hij begrijpt mij” zeggen ze dan en het voelt zo goed! Hij is (of doet)
gentle, hij wilt haar vriendinnen leren kennen en neemt een bos bloemen
mee voor haar moeder. Haalt haar op van haar werk om samen te lunchen
en helpt haar zusje met haar huiswerk. Ahw! Wat ontzettend mooi
allemaal zeg!
Ik denk dat ik een van de weinige vrouwen ben die niet gelijk aan een
relatie, trouwen en aan kinderen denkt wanneer het ineens zo
verschrikkelijk goed klikt met iemand. En ik denk ook dat ik een van de
weinige vrouwen ben die niet gelooft in ‘ de ware’ en er ook niet in
gelooft dat er maar 1 persoon is die speciaal voor jou op deze aardkloot
neer is gezet. Nee! Sorry, maar ik geloof daar gewoon niet in. Lijkt me
ook best wel scary toch? Er zijn zooooveeell mensen op de wereld, en
met maar 1 ervan mag je je leven delen??? Vaag! Heel erg vaag! Waar ik
in geloof is, is dat er periodes zijn in je leven die je weer met
verschillende mensen zult delen. Het kunnen ook twee, of drie periodes
achter elkaar zijn dat je met 1 persoon deelt, er zijn geen regels. Maar ik
kan gewoon niet geloven dat er maar 1 iemand rondloopt die de ware
moet zijn voor mij. WAT ALS IK DE WARE OP M’N 40e PAS
ONTMOET??? Of nog erger...op m’n 79e ! Hallo...mijn hele leven is al
bijna helemaal voorbij, ik kan niet echt meer recht lopen, heb inmiddels 2
nieuwe knieën en nieuwe heupen maar leuk dat ik je toch nog ff tegen
kom. Wauw, stel je voor...Nee liever niet. Echt een vervelende, enge
gedachte is dat. Hmm maar goed...wat ik eigenlijk wil zeggen is, is dat je
jezelf gelukkig moet maken en dat je eerst moet houden van jezelf. Eerst
een goede relatie hebben met jezelf. Ervoor zorgen dat je je leven zo
indeelt dat jij daar gelukkig van wordt en niet van iemand anders
verwachten dat hij of zij jou en je leven opvrolijkt en jou het geluk komt
brengen. Ga vooral niet wachten op de ware, en ga ook niet verwachten
dat ‘de ware’ je al het geluk moet gaan brengen...nee dat moet je zelf
doen!!!....Tenminste...dat is wat ik vind!
Iedereen vind weer wat anders en ik denk dat zolang je bezig bent met
jezelf (en dus niet zoekend en hopend bent naar ‘de ware’) dat je contact
kan maken met je ziel. Je ziel is denk ik weer erg belangrijk om naar te
luisteren wanneer je je eigen leven wil inrichten, en zodra je je eigen
leven naar de wensen van je ziel hebt ingericht kom je in een omgeving
terecht waarin je mensen ontmoet die ook ongeveer de zelfde dingen
willen doen als jij. Er zijn in ieder geval heel veel overeenkomsten
(omdat jij naar je ziel hebt geluisterd en niet als een ziele piet wanhopig
opzoek bent gegaan naar ‘de ware’). Voordat de lichamen elkaar
ontmoeten, hebben de zielen allang contact met elkaar gehad, denk ik.
Ken je het woord soulmate? Denk je dat een ‘soulmate’ wel eens ‘de
ware’ zou kunnen zijn? Of ja...in ieder geval ‘ de ware’ voor een aantal
periodes in je leven?
Goed, ik kan hier natuurlijk heel erg lang over door blijven typen, maar
dat ga ik niet doen. Ik wilde eigen alleen vertellen wat mijn persoonlijke
reden was om single te blijven...misschien heeft mijn ziel nog geen andere
ziel kunnen vinden die ze echt heel erg relaxed vond. Hoewel ik 100 %
zeker weet dat mijn ziel wel een andere ziel heeft gevonden die zo goed
bij haar past, waarvan ze weet dat als ze met dat andere ziel in 1 kamer is
dat het wel erg duidelijk wordt dat ze elkaar echt goed aanvoelen...maar
die ziel is verpakt in een lichaam dat zich allang heeft voortgeplant en de
ziel zelf is niet meer single....Achja...ik begin af te dwalen...moet ik niet
doen!! Ik moet namelijk weer verder met m’n leven in te richten en
vooral met mezelf gelukkig te maken en al helemaal niet te gaan wachten
op ‘de ware’. Dat doe ik overigens ook helemaal niet hoor. Ik luister
lekker naar m’n ziel en ben niet wanhopig aan het zoeken naar ‘de ware’,
zo zielig ben ik niet! :D
XXX Dee Lizz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten